CHOROBA MENIERE’A A ŻYWIENIE

Choroba ta jest zaburzeniem w uchu wewnętrznym, a jej głównym objawem są silne zawroty głowy uniemożliwiające utrzymanie równowagi. Atakuje głównie osoby po 40-50. roku życia. Określana jest również wodniak endolimfatyczny lub błędnika, ponieważ w błędniku błoniastym magazynuje się płyn.

Nie są znane przyczyny gromadzenia się płynu w uchu środkowym, większość przypuszczeń pozostaje niesprawdzona. Nie ma jednej przyczyny wyjaśniającej powstawanie tej choroby, gdyż może ona być spowodowana kilkoma czynnikami, np. zakażeniem wirusem HPV I i II typu, wirusem Epsteina – Barra i cytomegalowirusem, czy też warunkami genetycznymi, ale i zaburzeniami przyczyny anatomicznej, zaburzeniami psychosomatycznymi, czy migrenami z częstym i intensywnym przebiegiem. Objawy, czyli szczególnie silne zawroty głowy, szum w uszach, zaburzenia słuchu ustępują zazwyczaj po kilku minutach, są napadowe, ale zdarza się, że utrzymują się nawet przez kilka dni.

Jak się odżywiać w takim schorzeniu?

  • ograniczyć sól kuchenną – sód zwiększa ciśnienie w obrębie ucha wewnętrznego, zatem wywołuje napady
  • w przypadku przyjmowania leków moczopędnych (często przepisywanych w tym przypadku, aby zmniejszyć objawy), zalecana jest uwaga na potas, który znajdziemy m.in. w fenkule, boczniakach, soczewicy, liściach buraka, rzeżusze, bananach, jagodach oraz porzeczkach
  • ograniczyć spożycie cholesterolu – uszkodzone ucho wewnętrzne wrażliwe jest na wysokie stężenie tego związku. Unika się zatem podrobów, owoców morza, pieczywa cukierniczego, wypieków, tłustego nabiału krowiego, czy słodyczy
  • całkowita eliminacja alkoholu, który dodatkowo nasila trudności z utrzymaniem równowagi.